Tandbleekmiddelen

Per 1 november 2012 mogen tandbleekmiddelen of bleekgel alleen nog gebruikt worden door tandartsen. Dit wordt gemeld in diverse media, naar aanleiding van een bericht van de NVMA, de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit. Middelen die worden verkocht via internet of drogisterijen mogen niet meer dan 0,1% waterstofperoxide bevatten. Deze hoeveelheid is echter niet genoeg voor tanden bleken. Dit percentage is de hoeveelheid die in onderhoudsmiddelen zit, om het resultaat van tanden bleken te onderhouden.
Ook schoonheidsspecialisten en vrijgevestigde mondhygiënistes mogen niet meer de tandbleekmiddelen gebruiken met een percentage hoger dan 0,1% waterstofperoxide.
Mondhygiënistes die bij een tandarts in de praktijk werken mogen dit nog wel gebruiken, mits onder supervisie van een tandarts.

Vanaf 1 november 2012 is het ook verboden voor tandartsen om te bleken met een percentage hoger dan 6% waterstofperoxide. Er wordt in de berichten niets gezegd over tandbleekmiddelen op basis van carbamideperoxide. Aangezien dat ongeveer drie keer zo licht is zal het toegestane percentage hier ongeveer drie keer zo hoog liggen. Tandartsen gebruiken echter normaal gesproken tandbleekmiddelen met veel hogere percentages, van 15% tot wel 50%. Dat betekent dat ook de behandeling bij de tandarts in de toekomst met de tandbleekmiddelen die wel zijn toegestaan lang niet zo effectief zal zijn als nu. Behandelingen van een uur zoals die nu populair zijn en veilig worden gedaan met goed resultaat, zullen niet meer mogen. Tandbleekmiddelen zullen veel langer moeten inwerken en ververst moeten worden om effectief te zijn.

Het gevaar van tandbleekmiddelen

Wat is nu het gevaar van bleekmiddelen met een hoger percentage waterstofperoxide? Volgens de NVMA schuilt het gevaar in schade die kan ontstaan aan het tandvlees, met name bij rokers en mensen die veel alcohol gebruiken vanwege de verminderde doorbloeding van het tandvlees. Het is inderdaad bekend dat als de bleekmiddelen het tandvlees raken, irritatie kan ontstaan. Dit is ook gevoelig/pijnlijk en daarom wordt geadviseerd bij het thuisbleken om niet door te gaan als het tandvlees gevoelig wordt. Bovendien wordt er geadviseerd om op maat gemaakte bleekbitjes te gebruiken zodat het tandvlees niet in aanraking komt met de tandbleekmiddelen. Alleen als iemand, tegen alle adviezen in, de tandbleekmiddelen op zijn tandvlees laat inwerken kan er (tijdelijke) schade ontstaan aan het tandvlees. Schade aan tanden kan echter wel blijvend zijn en daarom wordt geadviseerd om niet (veel) te vaak of te lang te bleken, geen tandbleekmiddelen te gebruiken op tandhalzen en bij twijfel advies aan de tandarts te vragen.

Bleachorexia

Het lijkt erop dat de regel om het gebruik van tandbleekmiddelen aan banden te leggen is ontstaan naar aanleiding van excessen, die af en toe gesignaleerd worden. Bleachorexia is een term die uit Amerika is overgewaaid en duidt op mensen die ondanks extreem gebleekte tanden, toch steeds doorgaan met tanden bleken. Gelukkig zijn dit in Nederland nog uitzonderingen, mede doordat veel tandartsen en mondhygiënistes en bleekklinieken hun verantwoordelijkheid nemen en deze mensen wijzen op hun ongezonde gedrag.

Mondhygiënistes en tandbleekmiddelen

Opmerkelijk is het dat ook mondhygiënistes geen bleekmiddelen meer mogen gebruiken, tenzij onder supervisie van de tandarts. Opmerkelijk, aangezien mondhygiënistes juist gespecialiseerd zijn in de behandeling van tandvlees en tandvleesaandoeningen tijdens een vierjarige HBO opleiding. Veel tandartsen verwijzen juist naar hen om de patiënt zo een optimale tandvleesbehandeling te garanderen. In dit kader is het vreemd dat ze over één kam worden geschoren met schoonheidsspecialisten die soms niet meer dan een cursus van een paar uur krijgen van een commercieel bedrijf die de tandbleekmiddelen verkoopt.
Niet alleen tandartsen, maar ook mondhygiënistes zijn opgeleid om tanden en tandvlees te behandelen en hebben ervaring met het beschermen van het tandvlees, niet alleen tijdens het tanden bleken en het gebruik van tandbleekmiddelen, maar bij alle behandelingen die ze uitvoeren.